သား တဲ့....
ကေလးေတြကို ခ်စ္တတ္တဲ့ ကိုယ့္အဖုိ႕ သားကုိခ်စ္တာေတာ့ ဆုိဖြယ္ရာမရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ သားကုိအခ်စ္လြန္ေနတာလား ကိုယ့္ဘာသာ ခ်စ္ေနတာလားမသိ.... သား ဖ်ားမွာ နာမွာ တစ္ခုခုျဖစ္မွာဆုိတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႕ မြန္းၾကပ္လာတဲ့အခါ ..... သားကုိပဲ ရင္ခြင္ထဲ အျမဲထည့္ထားခ်င္သလုိ ခပ္ေဝးေဝး မွာ ေနခ်င္စိတ္ေတြလဲ ျဖစ္လာမိတယ္...
အဲ့ဒါကို သူမ်ားသိမွာ စုိးသလုိ သားသိမွာလဲ စုိးပါရဲ႕ ...

2016

2016 မွာ အေျပာင္းအလဲေတြ အမ်ားႀကီးႀကဳံရမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႕လဲ ထင္ပါတယ္။
အနာဂါတ္ကို ပုံေဖာ္ၾကည့္ေတာ့ ၾကည္လင္ျပတ္သားျခင္းမရွိေပမယ့္ ေမွာင္မဲမေနေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ျဖစ္မွာကုိ ႀကိဳမသိႏုိင္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြအဖုိ႕ေတာ့ အေကာင္းအဆုိး ဘာေတြပဲ ႀကဳံလာ ႀကဳံလာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ထားရမွာပဲ။
ဘ၀မွာ ဘာေတြ အေရးႀကီးတာကဘာလဲ၊ ကိုယ့္အတြက္ အလုိအပ္ဆုံးဟာ ဘာလဲဆုိတာကို လူ႕သက္တမ္း ထက္၀က္ႀကိဳးခါနီးမွာ ျပန္သုံးသပ္တတ္လာတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ေတြနဲ႕အမ်ားသေဘာမကိုက္ညီတာမ်ိဳးေတြ ႀကဳံရတဲ့အခါေတြမွာ ေနာက္တြန္႕မိျပန္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ 2016 ကုိ အေကာင္းဆုံး ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္။ ကိုယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ကိုယ္ မွားမွား မွန္မွန္ ကိုယ္ရင္ဆုိင္မယ္။ 
 

2013

မေန႕က 1 ရက္ေန႕ ရုံးပိတ္တယ္။
12/12/2012 ကတည္းက မဂၤလာေဆာင္ထားတဲ့ သတုိးသား လဲ ကိုယ့္ အိမ္ကို ေျပာင္းလာတဲ့ေန႕။ အိပ္ခန္း အေျပာင္းအေရႊ႕နဲ႕ ပင္ပန္းၿပီး ၊ ဘာမွ မခ်က္ႏုိင္လုိ႕ ထမင္းကုိလဲ ျဖစ္သလုိ ငါးပိရည္ နဲ႕ ၾကက္ဥေၾကာ္စားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ စားျမိန္ပါတယ္ :)

ဒီေန႕ 2 ရက္ေန႕
ရုံးျပန္တက္ရတယ္။ ရုံးေရာက္တာနဲ႕ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ ၊ ထုံးစံအတုိင္း  Firefox ကုိ ကလစ္၊ ဂ်ီေမလ္း ကို ရိုက္ထည့္ေတာ့... Admin က ဘေလာ့ ထားပါတယ္တဲ့။ ဟာာ ခနဲ ျပာသြားတယ္။
ေဖ့ဘြတ္ ေလးကုိ အျမန္အျမန္ ရိုက္လိုက္ေတာ့လဲ တူတူပဲ :( Social Network ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဘေလာ့ ထားပါတယ္။ Blog ေတြေတာ့ ဖြင့္လုိ႕ ၾကည့္လုိ႕ရေနပါေသးတယ္။ ဘ၀ႀကီး က ေတာ္ေတာ္ေလး ကို အျဖစ္ဆုိးသြားပါၿပီ :(
တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ရုံးမွာ ကုိယ္ ေနေပ်ာ္ေနရျခင္း အေၾကာင္းက ေဖ့ဘြတ္ နဲ႕ ဂ်ီေမလ္း ေလးရွိေနလုိ႕ပါ။
ခုေတာ ့မသက္သာတဲ့အဆုံး ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိတာနဲ႕ ၊ ဖုန္တက္ရုံမက ပင့္ကူစြဲ ေနတဲ့ ကိုယ့္ ဘေလာ့ေလးမွာ ရင္လာဖြင့္ရတာပါ။

Google ကေန ေက်ာ္နည္း ခြနည္းေလးေတြလဲ ရွာေဖြၿပီး ႀကိဳးစားေပမယ့္ အကုန္လုံးကို ဘေလာ့ထားပါတယ္။ တစ္ျခားနည္းေလးေတြမ်ား စာလာဖတ္မိလုိ႕ သိၾကရင္လဲ မစ ခဲ့ၾကပါလုိ႕ေနာ္။

Unhappy New Year 2013 :(


ေနာင့္

........ငယ္ငယ္တုန္းက ပန္းရိုင္းေလး........

ငယ္ငယ္တုန္းက ပန္းရိုင္းေလး......

ခုဘယ္မွာမ်ားရွိေနမလဲ ေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူးေလ...။

ကိုယ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ႀကီးေပမယ့္... ကိုယ့္ထက္ 2 တန္းငယ္သူ.... ကိုယ္ 8 တန္း ၊ သူ 6 တန္း ႏွစ္မွာေပ့ါ...။

ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္.... စက္ဘီးထားတဲ့ေနရာမွာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အလုအယက္ စက္ဘီး ထုတ္ေနၾကရင္....ကိုယ္ ၊ လိႈင္ နဲ႕ ၊ ခိုင္ တို႕က အဲ့လုိ လူရႈပ္ရင္ မထုတ္တတ္လုိ႕ လူနဲနဲရွင္းေအာင္ ေစာင့္ၿပီးေတာ့ မွ အၿမဲ စက္ဘီးကို ထုတ္ တယ္ ..။

" ေမေဇး .... နင့္ စက္ဘီး ေရွ႕ျခင္းထဲမွာ... ဘာလဲ"

ကိုယ္နဲ႕ အစ္မ ႏွစ္၀မ္းကြဲလဲျဖစ္.. အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းလဲ ျဖစ္တဲ့ ခိုင္ ရဲ႕ အေမးကုိ ၾကားမွ....စက္ဘီး ေနာက္ကယ္ရီယာခုံမွာ လြယ္အိတ္ကို ႀကိဳးနဲ႕တုတ္ရင္း... ေရွ႕ျခင္းထဲကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့....ပလစ္စတစ္ အၾကည္ ေလး နဲ႕ ပတ္ထားတဲ့ ... ႏွင္းဆီပန္းငံု ေလး...။

(ခိုင္ နဲ႕ လႈိင္ တုိ႕က ကိုယ့္နာမည္ ေမဇင္ေအး ကို အျမန္ေခၚရင္း.. ေမေဇး ပဲ ေခၚေနၾက )

" ႏွင္းဆီပန္းငံု ေလးေတာ့္"

ေျပာရင္း.... ေဘး ကုိ ေ၀့ ၾကည့္လုိက္ေတာ့.... ေက်ာင္းေရွ႕ ေညာင္ပင္ႀကီး ေအာက္မွာ စက္ဘီး ေပၚကေန ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ .... ေက်ာ္....။

ေက်ာ္.... ေက်ာ္ဆိုတာ လူဆိုးေလး ပါ...။ မဲနက္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေမြးရွည္ရွည္ ေကာ့ေကာ့ေတြ ရံထားတဲ့ သူ႕မ်က္လုံးက ေယာက်ၤားေလး တန္မယ့္ ၀ိုင္းစက္ၾကည္လင္ေနတာ...၊ မ်က္ခုံးေမြး ကလဲ ထူၿပီး မဲခဲေနလုိ႕ အဲ့ဒီမ်က္လုံး နဲ႕ မ်က္ခုံး ေလး ေၾကာင့္ပဲ.... မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရဲ႕ အာရုံကို ယူထားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ အတန္းထဲမွာ ဆုိးတယ္လုိ႕ နာမည္ႀကီးေပမယ့္.... အဲ့ဒီခ်စ္စရာ ေမြးရာပါ အက်ိဳးေပးေကာင္းတဲ့ ရုပ္ရည္ေလး နဲ႕ စကားသံ ခ်ိဳခ်ိဳေလး ေတြေၾကာင့္ ဆရာမ ေတြရဲ႕ အခ်စ္တုံးေလးလုိ႕လဲ ကိုယ္ ၾကားဖူးထားတယ္ေလ...။

ကိုယ္ဟာ.... 8 တန္း ေက်ာင္းသူ ျဖစ္တဲ့အထိ ... ခႏၵာကိုယ္ ေသးေသးညွက္ညွက္ေလး နဲ႕ အတန္းတူေတြ ၾကားမွာ အသက္ကလဲ သူမ်ားထက္ 1 ႏွစ္အၿမဲ ငယ္လုိ႕ (၅ ႏွစ္မျပည့္ေသးပဲ ေက်ာင္းေနလုိ႕ ပါ) ... သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ လူရာသြင္း မဆက္ဆံ အျမဲ ကေလး လုိ အထင္ခံေနရသူပါ...။

ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့္ ရဲ႕ က အဲ့ဒီလုိ ရပ္ၾကည့္ ေနတဲ့ အၾကည့္ကို ခံလုိက္ရတဲ့ အခါမွာ..... ဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားမႈနဲ႕ ထူပူၿပီး... အဲ့ဒီေန႕ က စက္ဘီးစီး ကြ်မ္းတဲ့ ကုိယ္ စက္ဘီး ေမွာက္ခဲ့တယ္.....။

ေန႕စဥ္ ေန႕တုိင္း လာလာ ထည့္ထားတတ္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းငုံ ေလးေတြေၾကာင့္.... ကေလး လုိအၿမဲ ခုန္ေပါက္ ေဆာ့ကစား ခ်င္တဲ့စိတ္ပဲ ရွိခဲ့တဲ့ ကိုယ္...ေက်ာ့္ မ်က္လုံးထဲမွာ လွတယ္လုိ႕ ျမင္ေစခ်င္ခဲ့တယ္ ။

ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းက အျပန္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္အျမဲ ရံၿပီး ျပန္ေနရက္ နဲ႕ သူ ဘယ္အခ်ိန္မ်ား ကုိယ့္ အနားကိုေရာက္လာခဲ့မလဲ ေမွ်ာ္လင့္လာ.. ထင္တဲ့အတုိင္း... ကိုယ့္ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္ ရဲ႕ ရန္ေတြ႕သံေတြကို သူ မမႈပဲ ကိုယ့္ နားကို သူအေရာက္လာခဲ့တယ္...။ ကေလး ဘ၀ ရင္ခုန္တတ္စ မွာ အဲ့လုိ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အေျပာခ်ိဳခ်ိဳ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ့္ကို အေရးေပး မႈေတြဟာ... ကိုယ့္ အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို ေက်နပ္ၾကည္ႏႈးစရာ ေပ့ါ။

" ေမေဇး.. အဲ့ဒီေကာင္ နင့္ကို တကယ္ႀကိဳက္တယ္လို႕ ထင္မေနနဲ႕....နင္ ဘာမွ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႕ မုိ႕နင့္ကိုလုိက္တာ" တဲ့...

ခိုင့္ စကား... ။ ခုိင္ နဲ႕ လႈိင္ တုိ႕က ကုိယ့္ ကို သူ နဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားမွာကို အရမ္း စိုးရိမ္ ေနၾကတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လဲ ေလ... ရင္ခုန္ေက်နပ္ တာက လြဲလုိ႕ 8 တန္းေက်ာင္း သူေလးဘ၀ နဲ႕ ရီးစားထားဖုိ႕ေတာ့ စိတ္ကူး ထဲမွာ ေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူး...။

ေနာက္ တစ္ခ်က္ သူ အရမ္းဆိုးတယ္ တဲ့....။ စာလဲမေတာ္ ၊ အားကစားလဲ မထူးခြ်န္... ဒီၾကားထဲ အရက္ကေလး ၊ ေဆးလိပ္ေလး လဲ ခိုးေသာက္တတ္ေနၿပီတဲ့...။ မိဘ ပိုက္ဆံ ရွိတဲ့ အငယ္ဆုံးသားေလး ၊၀ိုင္းၿပီး အလိုလုိ္က္ထားေတာ့ ပ်က္စီးေနတဲ့ မိဘ က မဆုံးမ တဲ့ ကေလး တဲ့...။

ကိုယ္ေလ ရင္ခုန္တတ္စ ကေန စၿပီးေတာ့ သူ တစ္ေယာက္သာ...အိမ္မက္မင္းသားပါ....။ ဒါေပမယ့္ သူ သိပ္ဆိုးတယ္ ဆုိတာကိုလဲ ေၾကာက္တယ္..။ ငါ နဲ႕ ႀကိဳက္ၿပီးေတာ့မွ ငါ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳး ေျပာတတ္တဲ့ အရဲစြန္႕ရဲတဲ့ မိန္ကေလးမ်ိဳး ထဲမွာလဲ ကိုယ္မပါဘူး...။

သူကေတာ့ ဇြဲေကာင္းတုန္းပါပဲ...။ ကိုယ္ 8 တန္း နွစ္ကေတာ့ ... ငါ ငယ္ေသးတယ္... ပညာေရးကလြဲၿပီး က်န္တာ စိတ္မ၀င္စားခ်င္ေသးဘူး ဆိုလုိ႕... အေျဖထပ္မေတာင္းေပမယ့္... ပန္းေလးေတြ ကေတာ့ ေန႕စဥ္ မျပတ္ ကုိယ္ လက္ခံ ရရွိေနဆဲပါပဲ..။

မွတ္မွတ္ရရ ကိုယ့္ 10 တန္း ေအာင္စာရင္းကို သူသြားၾကည့္ေပးတာပါ...။ 10 တန္းေအာင္ေတာ့ အေျဖ ထပ္ေတာင္းပါတယ္...။ ကိုယ္ သူ႕ကို စိတ္၀င္စားတယ္ ၊ ဆုိတာကို ကိုယ့္အမူအယာေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္တတ္လုိ႕ သူလဲ သိေနခဲ့ပါတယ္....ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ပါးစပ္ က ထုတ္မေျပာမခ်င္း တရားမွ မ၀င္တာပဲ..။

" ငါ ေက်ာင္းေတြ ဆက္တတ္ရဦးမယ္....နင္ လဲ လိမၼာပါ ေက်ာ္ရယ္...ေနာ္"

ေခါင္း ငိုက္စိုက္ က်သြားတဲ့ သူ႕ ကို မျမင္ရက္ဘူး... ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ လူမ်ိဳး ကုိ လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ တြဲဖုိ႕ ကို္ယ္ သတၱိမရွိဘူး..။

ဒီလုိနဲ႕ ကိုယ္ ေက်ာင္းေတြ ဆက္တတ္ခဲ့ရတယ္...။ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႕ ရြာခဏျပန္တုိင္း... သူတုိ႕ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ရင္ ခုိးၾကည့္ရတာလဲ အေမာပါပဲ....၊ ဆိုင္ကယ္သံ ၾကားတုိင္း သူမ်ားလားလုိ႕ ေစာင့္ၾကည့္ရတာလဲ မရုိးႏုိင္ပါဘူး။ ကိုယ္ သူ႕ကို ေမ့လုိ႕ မရေသးဘူးေလ...။ ကိုယ္ ျပန္ေရာက္တာ ၾကားတာနဲ႕ သူလဲ အိမ္ေရွ႕မွာ ဂီတာလာတီးေတာ့တာပါပဲ...။ ဂီတာ လာတီးေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕ ကခုံတန္းေလးေပၚက လက္ခနဲ ရဲခနဲ ျဖစ္သြားတတ္တာက သူ႕ ေဆးလိပ္မီးေလးပါ...။

အဲ့ဒီ ေဆးလိပ္မီး ရဲရဲေလးကို အိမ္ထဲက အေမွာင္ေလး ကေန ခိုးၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ့္ အျဖစ္ကို သူေတာ့ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ကြယ္..။ သူ မျပန္မခ်င္း အဲ့ဒီ ေဆးလိပ္မီး ရဲရဲ ေလးကိုပဲ မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ၿပီး.... သူ ဘယ္ေတာ့ ့မ်ားမွ လိမၼာလာမွာလဲ ဆိုၿပီး ေၾကကြဲ၊ ဆုိ႕နင့္ ေနတဲ့ ကိုယ့္ အျဖစ္ကုိလဲ သူ သိခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။

ေနာက္ေန႕ ကိုယ္ ေက်ာင္းတတ္ဖုိ႕ ၿမိဳ႕ျပန္သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့.... ကို္ယ့္ အိမ္ေရွ႕ကေန ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ ...အေခါက္ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖတ္သြားေနတဲ့ သူ႕ကို ကိုယ္လဲ စကားအရမ္းနဲ႕ကို ေျပာခ်င္လုိ႕ အိမ္ေရွ႕ ထြက္လာခဲ့တယ္....။

ကိုယ့္ ကုိျမင္တာနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္ၿပီး... စိုက္ၾကည့္ေနတာ ... ကိုယ္ အသက္ရႈေတာင္ မွားပါရဲ႕ .... မင္းကိုလဲ ကိုယ္ သိပ္လြမ္းေနတယ္လုိ႕ .... ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္...ဒါေပမယ့္ ေျပာလုိ႕ မျဖစ္ဘူးေလ.. ကိုယ္ သူ႕ကို ျပဳျပင္ ႏိုင္မယ္လုိ႕ မေမွ်ာ္လင့္ရဲဘူး...။

"လိမၼာရဲ႕လား..ေက်ာ္ ၊ 10 တန္း က်တယ္ဆုိ...၊ ဘာလုိ႕ စာမႀကိဳးစား သလဲ ဟင္"

"ဇင္ေလး....နင္ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ ေျပာပါလား ကြာ...။ ငါ 10 တန္းေအာင္ ေအာင္ေျဖျပမယ္..၊ နင္မႀကိဳက္တာေတြလဲ ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး...ေနာက္ၿပီး"

စကားကုိ ဆက္မေျပာပဲ ကိုယ့္ကို ပဲ အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္

"ေျပာေလ"

" ငါ့ လက္ရွိ ရီးစားေတြကိုလဲ ျဖတ္ပစ္ပါ့မယ္"

ဘုရား၊ ဘုရား.... သူ႕ လက္ရွိ ရီးစားေတြတဲ့... ဒါဆို သူ၊ သူ ရီးစားေတာင္ ထားေနၿပီေပါ့...ေနာက္ၿပီး ရီးစားေတြ တဲ့ တစ္ေယာက္ မကဘူးေပါ့.... ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ တစ္ျခား တစ္ေယာက္ေတြကို သူ ခ်စ္တယ္ေျပာ ေနၿပီးေပါ့ ေနာ္.။

ကိုယ္ တကယ့္ကို ေၾကကြဲ ခဲ့ရပါတယ္....ကိုယ္ကေတာ့ သူ တစ္ေန႕ လိမၼာႏုိးနဲ႕ ေစာင့္ေနလုိက္ရတာ... ရက္စက္လိုက္တာ... မထင္ခဲ့ပါဘူး ကြယ္..။

အဲ့ဒီေန႕မွာပဲ ...ကုိယ္ သူ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွာ ခ်စ္မွာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာၿပီး... အိမ္ထဲျပန္၀င္လာခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ဆုံးပါပဲ...သူ႕ကို အဲ့ဒီေန႕ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ ေကာင္ေလး ေခ်ာေခ်ာေလး အျဖစ္ျမင္ရတာ ေနာက္ဆုံးပါပဲ..။

ေနာက္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ကိုယ္လဲ ရန္ကုန္မွာ သင္တုန္းေတြဆက္တတ္၊ အလုပ္ထဲေရာက္နဲ႕... (3) ႏွစ္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားခဲ့တယ္..။ ကိုယ္ က တမင္ မစုံစမ္းေတာ့တာပါ... မခ်စ္သင့္တဲ့ ေကာင္ေလး ကို ေမ့ပစ္ ခ်င္တယ္ေလ.. ။

" ေမဇင္ ေရ.... ဖုန္းလာေနတယ္"

"ဟုတ္.........လာၿပီ..မမ"

ထူးထူးျခားျခား .... ရုံးကုိ ဖုန္းလာတယ္..။ ထူးျခားတယ္ ဆိုတာက ရုံး ကဖုန္းနံပါတ္ကို ကိုယ့္ မိသားစု ကလြဲၿပီး အျပင္လူ မသိဘူးေလ... ။ အိမ္က ကိုယ့္ ရဲ႕ အစ္မ ကလဲ မေန႕ညက မွ ရန္ကုန္ကုိ တတ္လာၿပီး ကိုယ့္ အေဆာင္ကိုေရာက္ေနတာ... အိမ္က လဲ ဆက္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး..။ ဇေ၀ ဇ၀ါ နဲ႕ ဖုန္းကို ကိုင္လုိက္ေတာ့

"ေမေဇး....နင္ သိၿပီးၿပီလား..."

"ဟယ္ ... လႈိင္... ဘယ္သူမ်ားလဲလုိ႕...ဘာလဲ မသိဘူး"

"ေက်ာ္ေလ..... နင္တုိ႕ ရန္ကုန္က အကယ္ဒမီ ဆိုလား ဘာဆိုလား မသိဘူး အဲ့ဒီ ေဆးခန္းမွာ တတ္ေနရတယ္ တဲ့ အေျခအေန မေကာင္းဘူး တဲ့... အဲ့ဒါ နင္ မ်ားသိမလားလုိ႕"

" ဟဲ့....ဘာျဖစ္တာတဲ့လဲ...ဘာလဲ ... ငါမသိဘူးေတာ့"

"အရက္ေတြ ေသာက္တာေလ...ငယ္ငယ္ေလး နဲ႕ အသည္း ကင္စာ ဆိုလား မသိဘူး... နင္ သြားၾကည့္လုိက္ဦးေလ.. သနားပါတယ္..။ ငါ အဲ့ဒါ နင့္ ကို ေျပာခ်င္လုိ႕ နင့္ ဖုန္းနံပါတ္ ကို နင္တုိ႕ အိမ္က တမင္ သြားေမးၿပီး ဆက္တာ "

ေနာက္ထပ္ လႈိင္ ေျပာတဲ့ စကားေတြ လဲ မၾကားမိေတာ့ပါဘူး...။ အရက္ေတြ ေသာက္တာေလ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ အသည္းကင္စာ ဆုိတာပဲ ၾကားေနမိပါေတာ့တယ္..။

ဒါနဲ႕ပဲ အကယ္ဒမီ ေဆးခန္း ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို စုံစမ္းၿပီး...သူ အဲ့ဒီမွာ တတ္ေနတာ ဟုတ္မဟုတ္ ၊ အခန္းနံပါတ္ေတြ ေမးၿပီး အေဆာင္မွာ ခဏ ေရာက္ေနတဲ့ အစ္မ ကို အေဖာ္ေခၚၿပီး ညတြင္းခ်င္းပဲ သူ႕ ဆီကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္..။

မျမင္ရက္စရာ......မ်က္တြင္း ေဟာက္ ၾကား မ်က္လုံး ၀ိုင္း၀ုိင္းေလး ေတြကျပဴးထြက္ေနတယ္..၊ လက္ေမာင္း ေလးေတြနဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြက အရိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္.... ဗိုက္ႀကီးက အဆမတန္ ႀကီးေနလုိက္တာ...။ ေပါင္နဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကလဲ ေဖာ္ေရာင္ၿပီး အႀကီးႀကီး ေတြ ျဖစ္ေနတယ္..

ကိုယ္ ေလ... ကိုယ့္ မ်က္လုံး ကိုယ္ မယုံႏိုင္ေအာင္ ပါပဲ.... ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့...အင္မတန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လား ၊ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား... ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ ခ်စ္တယ္လုိ႕ ထင္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလး နားကို ကုိယ္ မသြားရဲဘူး ၊ ေၾကာက္လုိ႕....။ သူ႕ အေမ နဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့ ကိုယ့္ အသံကို ၾကားေတာ့ ... ေခါင္း က မလႈပ္ရွားႏုိင္ တဲ့ သူဟာ... မ်က္လုံး ေလးနဲ႕ ကိုယ့္ ကိုလုိက္ရွာ ေနလုိ႕.... သူ႕ နားမွာ အားေပးစကားေတြ ေျပာေနတဲ့ ကိုယ့္ အစ္မ က...ကိုယ့္ကုိ လွမ္းေခၚပါတယ္...။

မရဲ တရဲ နဲ႕ သူအနား ကပ္သြားတဲ့ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး.... သူ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ လႈပ္ေနပါတယ္..။ အစ္မ က အလိုက္သိၿပီး သူ႕ လက္ဖ၀ါး ေလးကို ကိုယ္ ့လက္ထဲ လာထည့္ေတာ့မွ ကိုယ္လဲ သူ႕လက္ေလးကို ဆုတ္ေထြးေပးၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္းလာတဲ့ သူမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီး...ငိုခ်င္လုိက္တာ...။ ဘုရား၊ တရား ကို အားရုံျပဳ၊ မေမ့ဖုိ႕ ေျပာရင္း... ကုိယ္ သူ႕ေရွ႕မွာ ငုိမိမွာ စိုးလုိ႕ ျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္....။

တစ္ညလုံးလဲ အိပ္လုိ႕ မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ ညပါပဲ.... ေနာက္ေန႕ က်ေတာ့ ဖုန္းလာပါတယ္... သူ ညက ဆုံးသြားၿပီတဲ့..။ မင္း ကိုယ့္ကုိမ်ား ေစာင့္ေနခဲ့သလား ေက်ာ္ရယ္...။ ကုိယ္ အရမ္းနဲ႕ကို ခံစားရပါတယ္ ေက်နပ္ပါေတာ့..။

(3) ႏွစ္ေလာက္ လုံး၀ မေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ ကိုယ္ မင္းကို ေမ့သင့္ သေလာက္ေမ့ ေနၿပီ ေကာင္ေလး ရယ္..။ ခုေတာ့ မင္းဆုံးခါ နီး အခ်ိန္ေလး မွာေတာ့ ကုိယ့္ တုိ႕ ျပန္ေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့ပါရဲ႕...။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလး ရယ္ အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္.... လုံး၀ ကို ျပန္မဆုံႏုိင္တဲ့ ေနရာ ကို မင္း အရင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္ေနာ္...။ ခုဆုိ ကိုယ္ ရြာျပန္ရင္ မင္း ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ေလး ကိုခုိးမၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး...၊ ဆိုင္ကယ္ သံၾကားရင္ မင္းမ်ားလား လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ဘူး.....။ အိမ္ေရွ႕က ခုံတန္းေလးမွာလဲ ေဆးလိပ္မီး ရဲရဲ ေလးကို ေတြ႕ရမလား လုိ႕ .........

ပန္းရိုင္းေလး ေရ.... ခုေတာ့ မင္းဘယ္ေရာက္ ေနၿပီလဲ ကြယ္..........ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘုံဘ၀ တစ္ေနရာမွာ လိမ္လိမ္မာမာေလး ရွိေနပါေစ ေကာင္ေလး ရယ္...။

ကိုရြာသား tag ထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးပါ..။ ကိုရြာသားေရ... ေရးခ်င္တာေလးေတြကို ေရးတတ္သေလာက္ ေရးေပးထားတယ္ေနာ္..။

လြန္ခဲ့ေသာ (3) ႏွစ္ခန္႕က ေၾကြလြင့္သြားေသာ ကိုယ့္ ရဲ႕ ပန္းရိုင္းေလး သုိ႕ အမွတ္တရ...။

စားၾကမယ္...... ေပ်ာ္ၾကမယ္.............။

ဟုတ္ကဲ့ ပါရွင္..... ဖိတ္စာထဲက အတုိင္းပါပဲ....22/08/09 (စေနေန႕) အဲ့ေန႕ မွာ အားလုံး ေပ်ာ္ၾကရမယ္လုိ႕ လဲေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...။ ဒီဓာတ္ပုံ မပါလာလဲ ရပါတယ္ရွင့္..... ဓာတ္ပုံထဲ ကလူကိုယ္တုိင္ အိမ္ေပါက္၀ မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေနမွာပါ...။ စိတ္မပူၾကပါနဲ႕ေနာ္....။ အားလုံးပဲ .... လာႏိုင္မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္... တကယ္လုိ႕ မလာႏိုင္ရင္လဲ...နားလည္ပါတယ္ရွင္...............။

လာမည့္စေနေန႔ 22/8/2009 မွာ ေဟာင္ကမ္းက မေရာင္တုိ႔အိမ္မွာ စုျပီးမုန္႔စားပါမယ္။ စပြန္စာက အညီအမွ်ခ်စ္တဲ့ သီဟသစ္ ၊ က်န္ညီမ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ေႏြးေနျခည္ နဲ႔ ေမဇင္ တုိ႔ပါ။
စားဖုိမွဴးၾကီး မစ္ ထင္းထင္း ပါ။
လိပ္စာက
Blk 248, Huogang Ave 3,#6-426

Singapore 530248

အခ်ိန္က ေန႔လည္ 12 ေနာက္ပုိင္းကေန ညေန 4 နာရီထိ(သီဟသစ္ စံေတာ္ခ်ိန္ မဟုတ္)
အားလုံဆုံရေအာင္ေတြ႔ၾကမယ္ေလ.
ေက်းဇူးျပဳျပီးလာႏုိင္မယ္ မလာႏုိင္ဘူး ဆုိတာ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါ.......။

ဒါကေတာ့ ဓာတ္ပုံ ပိုင္ရွင္ ရဲ႕ ေမလ္းထဲကေန ဖိတ္ၾကားလႊာပါရွင္......။ း)

အားလုံးကိုယ္စား ပိုစ့္တင္လုိက္တာပါ... :D
ခင္တဲ့
ေမဇင္

ဒီေန႕......... ကိုယ့္ ေမြးေန႕

"သမီးေလး ေရ..... ထေတာ့ေလ ဒီေန႕ သမီးေမြးေန႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စံပါယ္ေတြလဲ ပြင့္ေနတာ ေဖြးေနတာပဲ... သမီး သြားခူူးၿပီး ဘုရားတင္.... ေမႀကီး ဆြမ္းေတာ္ပြဲ အဆင္သင့္လုပ္ထားေပးမယ္... သမီး မ်က္ႏွာသစ္ ပန္းခူးၿပီးရင္ ဘုရားကို ပန္း နဲ႕ ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ရေအာင္"

အသံနဲ႕ အတူ စကားေတြတရပ္စပ္ေျပာၿပီး ေမႀကီး လာႏႈိးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ မိုးေအးေအး မနက္ေစာေစာမွာ အိပ္ရာက မထေသးပဲ ႏွပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့….။

"အင္းးးးးးးးး ဟုတ္ ေမႀကီး"

အပ်င္းေၾကာ တစ္ခ်က္ဆန္႕ ရင္း ေမႀကီး ကို ျပန္ေျဖလုိက္ၿပီး ့ ျပတင္း တံခါးကို ဖြင့္လုိက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အိမ္ေရွ႕က ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင့္ေနတဲ့ စံပါယ္ရုံ က ပ်ံ ႕လႊင့္ လာတဲ့ စံပါယ္နံ႕ေမႊးေမႊး ေလးက စိတ္ကို လန္းဆန္းသြားေစပါသည္...။

အိမ္ေပၚကေန တဒုံးဒုံး ေျပးဆင္းၿပီး.... မ်က္ႏွာကို သစ္တယ္ဆိုယုံေလး သစ္္၊ သြားကုိ တုိက္တယ္ ဆိုရုံေလး တုိက္ၿပီး ေမႀကီး အသင့္ခ်ထားေပးေသာ ဗန္းေလး ကို ေကာက္ကိုင္ကာ စံပါယ္ရုံ ဆီသုိ႕...........။

ၿပီးေတာ့ ခူးလာေသာ စံပါယ္ပန္း ေလးမ်ားကို ေရေဆး ၊ ပန္းကန္ ျပားျပားေလးထဲ ေစတီပုံေလး ထည့္ ၊ ေမႀကီး ျပင္ေပးထားေသာ ဆြမ္းဗန္းေလး ႏွင့္ ပန္းဗန္း ေလးကို ကိုင္က ဘုရားကန္ေတာ့ ၊ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ေမြးေန႕ အတြက္ ညဘတ္ အိမ္မွာ ဓမၼစၾကာ ရြတ္ေပးမယ့္ လူေတြကို ေကြ်းေမြးဧည့္ခံ ရန္အတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကေသာ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား ႏွင့္ အိမ္သားမ်ားကို လုိက္ကူ(ရႈပ္) ..........။

အဲ့ဒါ ကိုယ္ အိမ္မွာ ေနစဥ္က ႏွစ္စဥ္ အျမဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ရိုးရွင္းေသာ ကိုယ့္ေမြးေန႕ေလးပါပဲ...။

ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ကေန ေ၀းကြာခဲ့ေတာ့လဲ ..... ကိုယ့္အိမ္သားေတြက တစ္ႏွစ္မျပတ္ စံပါယ္ပန္းခူးၿပီး ဘုရားတင္၊ ဓမၼစၾကာ ရြတ္ေပးေနၾကတုန္းပါပဲ....။ ကိုယ္..... ျမန္မာျပည္မွာ ေနၿပီး အိမ္နဲ႕ေ၀းေနဲ႕အခ်ိန္ ကေတာ့ ကိုယ္တုိင္ခူးခြင့္ မရခဲ့တဲ့ စံပါယ္ေတြကို မနက္ေစာေစာထၿပီး .... ေစ်းမွာ သြား၀ယ္ ၊ ဘုရားတင္ လုပ္ခဲ့ရတယ္.။

ခုဘယ္မွာလဲ.....ဒီေန႕ ကိုယ့္ေမြးေန႕.... ကိုယ္စံပါယ္ေလး ေတြ နဲ႕ ေ၀းရတာလဲ ၂ ႏွစ္ျပည့္ၿပီေနာ္...။ လြမ္းလုိက္တာ... ျပန္ခ်င္လုိက္တာ... မနက္ေစာေစာ ႏႈိးစက္ျမည္သံ ေနရာမွာ ေမႀကီးရဲ႕ အသံေလး ၾကားခ်င္ လုိက္တာ..။

ဒီမနက္ ေစာေစာထတယ္.... အရင္က ဆြမ္းေတာ္ မကပ္အားဘူး.... ဘုရားရွိခိုးၿပီး ရုံးကို ေျပးရတာ... ဒီေန႕ေတာ့ ဆြမ္းေတာ္ကပ္တယ္....၊ ေမႀကီး နဲ႕ ေဖႀကီးကို စိတ္မွာ အထူးအာရုံျပဳၿပီး ရွိခိုးတယ္.။ စံပါယ္ေလးကေတာ့ ဘယ္နား ရွာရမလဲ မသိဘူးကြယ္...။ ညေန ရုံးဆင္းရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမယ္... ။ ကုသုိလ္ေလးေတြ ရသမွ် လုပ္လုိက္ပါဦးမယ္....။

ေဖႀကီး နဲ႕ ေမႀကီးကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ လြန္ခဲ့တဲ့ 23 နွစ္ ေန႕လည္ 1း30 မွာ ကိုယ့္ကို လူ႕ေလာက ထဲ ခတ္ခတ္ခဲခဲ ရေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ပါ.....။ တကယ္ကို ခတ္ခဲခဲ့ပါတယ္.... ကိုယ့္ ေခါင္းက သူမ်ားထက္ႀကီးတယ္ေလ..... အဲ့ဒီေခါင္းေၾကာင့္ ေမႀကီး ေသခါနီးပဲတဲ့ ... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ဗိုက္နာရတယ္တဲ့... ေဆးရုံမွာ မေမြးပါဘူး... ၊ ကိုယ့္ အိမ္မွာပဲ အိမ္နီးနားခ်င္း လက္္သည္အဖြားႀကီး ေတြ နဲ႕ေမြးတာပါ..ဆရာ၀န္ .. မရွိတဲ့ ေဆးရုံနဲ႕ ကိုယ့္ ရြာေလးက 2 မုိင္ေက်ာ္ေ၀းပါတယ္..။

ကိုယ္တုိ႕ရြာေလးက ေဆးရုံေဆးခန္း နဲ႕ ေ၀းကြာလြန္းတဲ့ အတြက္ အရပ္လက္သည္ေတြကိုပဲ အားကုိးရပါတယ္…။ အရပ္လက္သည္ ဆိုတာကလဲ သူတုိ႕မွာ ဘာေဆးပညာဗဟုသုတ မွ မရွိၾကပါဘူး… ဒီလုိပဲ ရမ္းသမ္း ဟုိႏွိပ္ ဒီနွိပ္နဲ႕ ပဲ ကေလးေတြ ေမြးလာၾကရတာပါပဲ… အႏၱာရယ္လဲ အင္မတန္မွ ႀကီးပါတယ္…။ တစ္ခ်ိုဳ႕ ဆိုကေလးေတြ အဖတ္မတင္ တာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ….အဲ့ဒီ ထဲကမွ ကိုယ္က ကံေကာင္းလုိ႕ ဒီက ေမာင္ႏွမ မ်ားနဲ႕ သိခြင့္ ၾကဳံခဲ့တာပါ..။ :P

မွတ္မွတ္ရရ ကိုယ့္ကို ေမြးခဲ့ေပးတဲ့ အဖြားႀကီး 3 ေယာက္နာမည္က ၊ ေဒၚေအးေဆး ၊ ေဒၚေအးမွတ္၊ ေဒၚေအးခ်ယ္ တဲ့.... အားလုံး ရ႕ဲ နာမည္ေတြမွာ 'ေအး' ပါတဲ့အတြက္.....၊ မုိးေတြ ရြာေနတုန္း၊ ၾကာသာပေတး ေန႕မွာ ေမြး လုိ႕ ေမႀကီး က 'မိုးေအး' လုိ႕ နာမည္တပ္ပါသတဲ့ ၊ ဒါေပမယ့္ ေဖႀကီး ေပးတဲ့ ေန႕နံသင့္ ကိုယ့္နာမည္........ နန္းေမဇင္ေအး က အတည္ျဖစ္သြားပါတယ္ရွင္...။

ဒီေန႕ေတာ့.....၊ ကိုယ့္ကုိ ေမြးခဲ့တဲ့ ေဖႀကီးနဲ႕ ေမႀကီး ကို အထူးလြမ္းတယ္၊ စပါယ္ရုံႀကီး ရွိတဲ့ အိမ္ကို အထူးလြမ္းတယ္ ၊ ဓမၼစၾကာ ရြတ္မယ့္လူေတြကို ေကြ်းေမြးဖုိ႕ လုပ္ကူေနၾကမယ့္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို အထူးလြမ္းတယ္.. ။

အသက္ 23 ႏွစ္သာ ျပည့္သြားတယ္... မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လဲ အၿမဲ ဆုံးမေနရတယ္...။

ေဖႀကီး နဲ႕ ေမႀကီး တုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကို စိတ္မွာ ရည္းစူး ၿပီး ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးလုိက္ပါတယ္ ရွင္...။

ကိုယ့္ ရဲ႕ ခုတေလာ ေလးက

ဟုတ္ကဲ့.....ခုတေလာ အလုပ္ေလးနဲနဲမ်ားေနလုိ႕(လယ္စိုက္ရင္း) ၊ ဘေလာ့ ေလးကိုမ၀င္ျဖစ္တာေတာင္ ၾကာပါၿပီရွင္....။

ဒါေပမယ့္ ကိုဗီလိန္ နဲ႕ ကိုမိုးကုတ္သား တို႕ တဂ့္ထားတဲ့ ခုတေလာ ေလးကို ခုတေလာ မွာမွ မတင္ရင္ ခုတေလာ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ေခတ္မမွီပဲ ေနမွာစိုးလုိ႕ တင္လိုက္ပါ့မယ္ ရွင္.... အလုပ္ေတြ ရႈပ္တဲ့ၾကားက ေရးေပးရတာ ျဖစ္လုိ႕ နားလည္ေပးပါေနာ္ း)...။

ေတြးေနမိတာက ။ ။ ကိုယ့္ မိသားစုကုိ အသိမေပးပဲ တိတ္တိတ္ေလး ..... ျပန္သြားၿပီးေတာ့ ( ၀ါးးးးးးးး ) ဆိုၿပီး ေျခာက္လွန္႕ လိုက္ရင္ အံ့ၾသ ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားမယ့္ ကိုယ့္ အိမ္သားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို ေတြ႕ရမွာပဲ...ၿပီးေတာ့ ၀မ္းပန္းတသာ ေအာ္ဟစ္ ရယ္ျမဴးလုိက္မယ့္ အသံေတြ....ၾကားရမွာပဲ..။

ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ျပန္ဆင္ျခင္မိတာက။ ။ ငါေတာ္ေတာ္လြန္ေနၿပီ....(အလုပ္မလုပ္ ပဲ ဂိမ္းပဲ ေဆာ့ေနတယ္).။

က်န္းမာေရး ။ ။ ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ကိုက်န္းမာေနပါတယ္...၊ အပ်င္းေရာဂါ တစ္ခုက လြဲရင္ေပါ့..။

ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြက ။ ။ ဘာမွကို မဖတ္ျဖစ္ပါဘူး ရွင္.....။

ေရာက္ျဖစ္ေနတာက။ ။ လူကေတာ့ ရုံး နဲ႕ အိမ္ ေပါ့ ။ စိတ္ကေတာ့ ေရာက္ခ်င္ရာ ေရာက္ ....။

ေရးျဖစ္ေနတာက။ ။ ဘာမွလဲ မေရးျဖစ္ပါဘူး ရွင္... အလုပ္ေတြတကယ္ကိုမ်ားတယ္.. အၿပိဳင္အဆုိင္ ေတြနဲ႕ (level ဘယ္ေလာက္ေရာက္ၿပီးလဲ ၿပိဳင္တဲ့ လယ္ေတာထဲမွာေပါ့)....။

နားေထာင္ျဖစ္ေနတာက ။ ။ နားေထာင္တယ္ရယ္လုိ႕ေတာ့ ဟုတ္ဘူးေပါ့... ဒါေပမယ့္ အိမ္ေရာက္တာ နဲ႕ အျဖဴေရာင္သံစဥ္ ဖြင့္ထားလုိက္တယ္... ကို္ယ့္စိတ္ထဲ ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း လာေတာ့လဲ နားေထာင္ေပ့ါ...။

ရြတ္ေနမိတာက။ ။ ငါ မေကာင္းဘူး ငါတကယ္ မေကာင္းဘူး..စိတ္ေတြကိုျပင္လုိက္ ၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ထိန္း ... အလုပ္ခ်ိန္မွာ ဂိမ္းမေဆာ့နဲ႕ အလုပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္...။

ျဖစ္ခ်င္ေနတာက ။ ။ အင္း...တခုထဲေတာ့ မကဘူး ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္...၊ ေလာေလာဆယ္ ပီအာ ျဖစ္ခ်င္တာ... Rejected တဲ့ :P...။ ေနာက္တစ္ခုက ...... အလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္မယ္ ၊ မလုပ္ခ်င္ရင္ မလုပ္လုိ႕ ရတဲ့ ဘ၀ ေပါ့....။

စားျဖစ္ေနတာက ။ ။ ခုတေလာ.... သူ ဟင္းေတြ ခ်က္ပို႕ေပးေနတယ္.. သူ ခ်က္ပို႕ေပးတဲ့ ဘာဟင္း ျဖစ္ျဖစ္ စားျဖစ္ေနပါတယ္...။

သနားေနမိတာက ။ ။ ကိုယ္ တို႕ သူေဌး ကို ၊ ၀န္ထမ္းေတြ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနၾကတယ္... ဂိမ္းေဆာ့ တယ္(ကိုယ္လုိလူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ား ) ၊ Chatting ၀င္ေနၾကတယ္..... သူေဌး မသိဘူးထင္တယ္...၊ လစာေတြ ေပးေနရတယ္...။

လြမ္းေနမိတာက ။ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့အရာရာ တုိင္းကို လြမ္းသလုိ စဥ္းစားရင္ လြမ္းတယ္...။

ေမ့ေလွ်ာ့ပစ္ေနမိတာက ။ ။ မိသားစု က်န္းမာေရး.... စဥ္းစားေလ ရင္ပူေလ ပဲ... ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တတ္ ႏိုင္တာအစြမ္းကုန္ လုပ္ေပးမယ္ က်န္တဲ့ က်န္းမာေရးပိုင္း ကိုေတာ့ ေမ့ေလွ်ာ့ပစ္ထားမိတယ္...ေတြးေနလဲ ကိုယ္ ဒီကေန ဘာမွ ျပဳစုေပးႏိုင္စြမ္း မရွိဘူးေလ... ရင္ေမာရလုိ႕....။

ခါးသက္ေနမိတာက ။ ။ ေသာက္ေနရတဲ့ ေဆး နဲ႕ လွ်ာ နဲ႕ ထိမိခ်ိန္...။

တမ္းတေနမိတာက ။ ။ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ မိသားစုဘ၀... ။ (က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့သူ ရွိတဲ့ မိသားစု ဘ၀ ဟာ... ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြလဲ ဆိတ္သုန္း ရတယ္..။)

ႀကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဳးေနမိတာက ။ ။ ႀကိတ္ၿပီးလဲ ခ်ီးက်ဴးတယ္ ၊ ေပၚတင္လဲ ခ်ီးက်ဳးတယ္ ၊ သူမကေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ထားေသာ္လည္း..... စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ မရေသးေသာသူ... ။

ႀကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက။ ။ ႀကိတ္ၿပီးလဲ အထင္ေသးတယ္ ၊ ေပၚတင္လဲ အထင္ေသးတယ္... အရွက္မရွိတဲ့ သူေတြကိုေပါ့....။

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ ။ ။ သခၤ်ဳိင္းကုန္း.... သရဲ ေၾကာက္လုိ႕... း( ။

ဆႏၵရွိတဲ့ေနရာ ။ ။ အေမ့အိမ္

မုန္းတီးေနမိတာက။ ။ စဥ္းစားရင္ေတာ့ မုန္းတယ္ ၊ မိသားစုနဲ႕ခႊဲေနရတာ သူတုိ႕ေၾကာင့္ဆုိၿပီး ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီတုိင္းပဲမေတြးမိပဲ ေနရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မုန္းမေနဘူး..။

ခ်စ္ေနမိတာက ။ ။ မိသားစု ၊ သူ (ဟင္းေတြ ခ်က္ၿပီး ပုိ႕ေပးေနလုိ႕) ...။ း)

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက။ ။ ကိုယ့္ဘာသာေပါ့... ဂိမ္းႀကီးပဲ ေဆာ့၊ ဘေလာ့ ရိုးကုိးေပါက္လည္..အလုပ္မလုပ္ ဘူးေလ. ရုံးမွာ...။ း(

စြဲလမ္းေနမိတာက ။ ။ ဘေလာ့ နဲ႕ ယာေတာေလး..(ခုတေလာ ေနာ္) .... ။

လုိအပ္ေနတာ ။ ။ ေငြ ၊ ေငြ ၊ ေငြ.... ႀကီးပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့...ဒါေပမယ့္ သူ(ေငြ)ရွိရင္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပည့္စုံတယ္ေလ...။ :P

ေတာင္းေနမိတဲ့ ဆု ။ ။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ဆု အျဖစ္ မေတာင္းတတ္ဘူး...။

ထပ္ျပန္တလဲလဲ ေအာ္ဟစ္ေနမိတာက ။ ။ အာ.... ဒီ connection ကလဲ.... ၾကာလုိက္တာ သူ႕ ေစာင့္ရတာနဲ႕ အလုပ္ေတြ ေတာ့ လြတ္ကုန္ပါၿပီ....(လယ္ထဲမွာ သူရင္းငွား လုိက္လုပ္တာေလ ... ခုတေလာ ဆိုေတာ့ ခုတေလာ အဲ့ဒါပဲ လုပ္ျဖစ္ေနတာကိုး ) ။

၀န္ခံခ်င္တာက ။ ။ ဘာေရးရမလဲ မသိဘူး ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ... ဒီလုိေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလး တဂ့္ လာေပးတဲ့ အစ္ကိုေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လုိ႕.......... း) ။

ခုေရးထားတာေလး ေတြက ခုတေလာ ေလးအတြက္ပါ.... အျမဲ တမ္းအတြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့...။ ဥပမာ ဂိမ္းေဆာ့တာ... တကယ့္ကို ခုတေလာ ေလးပါ.... း) ။

ေနာင့္ ခုတေလာ သူတုိ႕ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ဆက္ၿပီးေတာ့ သိခ်င္ေနမိတယ္.....။

ငွက္ ၊ ေထာေထာ ၊ ေႏြး (သူကေတာ့ ျပန္လာမွ ေရးေပးမယ္တဲ့) ဘယ္အခ်ိန္ ေရးေရး... ၊ း)