ဒီေန႕......... ကိုယ့္ ေမြးေန႕

"သမီးေလး ေရ..... ထေတာ့ေလ ဒီေန႕ သမီးေမြးေန႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စံပါယ္ေတြလဲ ပြင့္ေနတာ ေဖြးေနတာပဲ... သမီး သြားခူူးၿပီး ဘုရားတင္.... ေမႀကီး ဆြမ္းေတာ္ပြဲ အဆင္သင့္လုပ္ထားေပးမယ္... သမီး မ်က္ႏွာသစ္ ပန္းခူးၿပီးရင္ ဘုရားကို ပန္း နဲ႕ ဆြမ္းေတာ္ ကပ္ရေအာင္"

အသံနဲ႕ အတူ စကားေတြတရပ္စပ္ေျပာၿပီး ေမႀကီး လာႏႈိးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ မိုးေအးေအး မနက္ေစာေစာမွာ အိပ္ရာက မထေသးပဲ ႏွပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့….။

"အင္းးးးးးးးး ဟုတ္ ေမႀကီး"

အပ်င္းေၾကာ တစ္ခ်က္ဆန္႕ ရင္း ေမႀကီး ကို ျပန္ေျဖလုိက္ၿပီး ့ ျပတင္း တံခါးကို ဖြင့္လုိက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အိမ္ေရွ႕က ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင့္ေနတဲ့ စံပါယ္ရုံ က ပ်ံ ႕လႊင့္ လာတဲ့ စံပါယ္နံ႕ေမႊးေမႊး ေလးက စိတ္ကို လန္းဆန္းသြားေစပါသည္...။

အိမ္ေပၚကေန တဒုံးဒုံး ေျပးဆင္းၿပီး.... မ်က္ႏွာကို သစ္တယ္ဆိုယုံေလး သစ္္၊ သြားကုိ တုိက္တယ္ ဆိုရုံေလး တုိက္ၿပီး ေမႀကီး အသင့္ခ်ထားေပးေသာ ဗန္းေလး ကို ေကာက္ကိုင္ကာ စံပါယ္ရုံ ဆီသုိ႕...........။

ၿပီးေတာ့ ခူးလာေသာ စံပါယ္ပန္း ေလးမ်ားကို ေရေဆး ၊ ပန္းကန္ ျပားျပားေလးထဲ ေစတီပုံေလး ထည့္ ၊ ေမႀကီး ျပင္ေပးထားေသာ ဆြမ္းဗန္းေလး ႏွင့္ ပန္းဗန္း ေလးကို ကိုင္က ဘုရားကန္ေတာ့ ၊ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ေမြးေန႕ အတြက္ ညဘတ္ အိမ္မွာ ဓမၼစၾကာ ရြတ္ေပးမယ့္ လူေတြကို ေကြ်းေမြးဧည့္ခံ ရန္အတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကေသာ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား ႏွင့္ အိမ္သားမ်ားကို လုိက္ကူ(ရႈပ္) ..........။

အဲ့ဒါ ကိုယ္ အိမ္မွာ ေနစဥ္က ႏွစ္စဥ္ အျမဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ရိုးရွင္းေသာ ကိုယ့္ေမြးေန႕ေလးပါပဲ...။

ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ကေန ေ၀းကြာခဲ့ေတာ့လဲ ..... ကိုယ့္အိမ္သားေတြက တစ္ႏွစ္မျပတ္ စံပါယ္ပန္းခူးၿပီး ဘုရားတင္၊ ဓမၼစၾကာ ရြတ္ေပးေနၾကတုန္းပါပဲ....။ ကိုယ္..... ျမန္မာျပည္မွာ ေနၿပီး အိမ္နဲ႕ေ၀းေနဲ႕အခ်ိန္ ကေတာ့ ကိုယ္တုိင္ခူးခြင့္ မရခဲ့တဲ့ စံပါယ္ေတြကို မနက္ေစာေစာထၿပီး .... ေစ်းမွာ သြား၀ယ္ ၊ ဘုရားတင္ လုပ္ခဲ့ရတယ္.။

ခုဘယ္မွာလဲ.....ဒီေန႕ ကိုယ့္ေမြးေန႕.... ကိုယ္စံပါယ္ေလး ေတြ နဲ႕ ေ၀းရတာလဲ ၂ ႏွစ္ျပည့္ၿပီေနာ္...။ လြမ္းလုိက္တာ... ျပန္ခ်င္လုိက္တာ... မနက္ေစာေစာ ႏႈိးစက္ျမည္သံ ေနရာမွာ ေမႀကီးရဲ႕ အသံေလး ၾကားခ်င္ လုိက္တာ..။

ဒီမနက္ ေစာေစာထတယ္.... အရင္က ဆြမ္းေတာ္ မကပ္အားဘူး.... ဘုရားရွိခိုးၿပီး ရုံးကို ေျပးရတာ... ဒီေန႕ေတာ့ ဆြမ္းေတာ္ကပ္တယ္....၊ ေမႀကီး နဲ႕ ေဖႀကီးကို စိတ္မွာ အထူးအာရုံျပဳၿပီး ရွိခိုးတယ္.။ စံပါယ္ေလးကေတာ့ ဘယ္နား ရွာရမလဲ မသိဘူးကြယ္...။ ညေန ရုံးဆင္းရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမယ္... ။ ကုသုိလ္ေလးေတြ ရသမွ် လုပ္လုိက္ပါဦးမယ္....။

ေဖႀကီး နဲ႕ ေမႀကီးကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ လြန္ခဲ့တဲ့ 23 နွစ္ ေန႕လည္ 1း30 မွာ ကိုယ့္ကို လူ႕ေလာက ထဲ ခတ္ခတ္ခဲခဲ ရေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ပါ.....။ တကယ္ကို ခတ္ခဲခဲ့ပါတယ္.... ကိုယ့္ ေခါင္းက သူမ်ားထက္ႀကီးတယ္ေလ..... အဲ့ဒီေခါင္းေၾကာင့္ ေမႀကီး ေသခါနီးပဲတဲ့ ... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ဗိုက္နာရတယ္တဲ့... ေဆးရုံမွာ မေမြးပါဘူး... ၊ ကိုယ့္ အိမ္မွာပဲ အိမ္နီးနားခ်င္း လက္္သည္အဖြားႀကီး ေတြ နဲ႕ေမြးတာပါ..ဆရာ၀န္ .. မရွိတဲ့ ေဆးရုံနဲ႕ ကိုယ့္ ရြာေလးက 2 မုိင္ေက်ာ္ေ၀းပါတယ္..။

ကိုယ္တုိ႕ရြာေလးက ေဆးရုံေဆးခန္း နဲ႕ ေ၀းကြာလြန္းတဲ့ အတြက္ အရပ္လက္သည္ေတြကိုပဲ အားကုိးရပါတယ္…။ အရပ္လက္သည္ ဆိုတာကလဲ သူတုိ႕မွာ ဘာေဆးပညာဗဟုသုတ မွ မရွိၾကပါဘူး… ဒီလုိပဲ ရမ္းသမ္း ဟုိႏွိပ္ ဒီနွိပ္နဲ႕ ပဲ ကေလးေတြ ေမြးလာၾကရတာပါပဲ… အႏၱာရယ္လဲ အင္မတန္မွ ႀကီးပါတယ္…။ တစ္ခ်ိုဳ႕ ဆိုကေလးေတြ အဖတ္မတင္ တာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ….အဲ့ဒီ ထဲကမွ ကိုယ္က ကံေကာင္းလုိ႕ ဒီက ေမာင္ႏွမ မ်ားနဲ႕ သိခြင့္ ၾကဳံခဲ့တာပါ..။ :P

မွတ္မွတ္ရရ ကိုယ့္ကို ေမြးခဲ့ေပးတဲ့ အဖြားႀကီး 3 ေယာက္နာမည္က ၊ ေဒၚေအးေဆး ၊ ေဒၚေအးမွတ္၊ ေဒၚေအးခ်ယ္ တဲ့.... အားလုံး ရ႕ဲ နာမည္ေတြမွာ 'ေအး' ပါတဲ့အတြက္.....၊ မုိးေတြ ရြာေနတုန္း၊ ၾကာသာပေတး ေန႕မွာ ေမြး လုိ႕ ေမႀကီး က 'မိုးေအး' လုိ႕ နာမည္တပ္ပါသတဲ့ ၊ ဒါေပမယ့္ ေဖႀကီး ေပးတဲ့ ေန႕နံသင့္ ကိုယ့္နာမည္........ နန္းေမဇင္ေအး က အတည္ျဖစ္သြားပါတယ္ရွင္...။

ဒီေန႕ေတာ့.....၊ ကိုယ့္ကုိ ေမြးခဲ့တဲ့ ေဖႀကီးနဲ႕ ေမႀကီး ကို အထူးလြမ္းတယ္၊ စပါယ္ရုံႀကီး ရွိတဲ့ အိမ္ကို အထူးလြမ္းတယ္ ၊ ဓမၼစၾကာ ရြတ္မယ့္လူေတြကို ေကြ်းေမြးဖုိ႕ လုပ္ကူေနၾကမယ့္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို အထူးလြမ္းတယ္.. ။

အသက္ 23 ႏွစ္သာ ျပည့္သြားတယ္... မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လဲ အၿမဲ ဆုံးမေနရတယ္...။

ေဖႀကီး နဲ႕ ေမႀကီး တုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကို စိတ္မွာ ရည္းစူး ၿပီး ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးလုိက္ပါတယ္ ရွင္...။