Wednesday, August 26, 2009

........ငယ္ငယ္တုန္းက ပန္းရိုင္းေလး........

ငယ္ငယ္တုန္းက ပန္းရိုင္းေလး......
ခုဘယ္မွာမ်ားရွိေနမလဲ ေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူးေလ...။
ကိုယ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ႀကီးေပမယ့္... ကိုယ့္ထက္ 2 တန္းငယ္သူ.... ကိုယ္ 8 တန္း ၊ သူ 6 တန္း ႏွစ္မွာေပ့ါ...။
ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္.... စက္ဘီးထားတဲ့ေနရာမွာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အလုအယက္ စက္ဘီး ထုတ္ေနၾကရင္....ကိုယ္ ၊ လိႈင္ နဲ႕ ၊ ခိုင္ တို႕က အဲ့လုိ လူရႈပ္ရင္ မထုတ္တတ္လုိ႕ လူနဲနဲရွင္းေအာင္ ေစာင့္ၿပီးေတာ့ မွ အၿမဲ စက္ဘီးကို ထုတ္ တယ္ ..။

" ေမေဇး .... နင့္ စက္ဘီး ေရွ႕ျခင္းထဲမွာ... ဘာလဲ"
ကိုယ္နဲ႕ အစ္မ ႏွစ္၀မ္းကြဲလဲျဖစ္.. အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းလဲ ျဖစ္တဲ့ ခိုင္ ရဲ႕ အေမးကုိ ၾကားမွ....စက္ဘီး ေနာက္ကယ္ရီယာခုံမွာ လြယ္အိတ္ကို ႀကိဳးနဲ႕တုတ္ရင္း... ေရွ႕ျခင္းထဲကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့....ပလစ္စတစ္ အၾကည္ ေလး နဲ႕ ပတ္ထားတဲ့ ... ႏွင္းဆီပန္းငံု ေလး...။
(ခိုင္ နဲ႕ လႈိင္ တုိ႕က ကိုယ့္နာမည္ ေမဇင္ေအး ကို အျမန္ေခၚရင္း.. ေမေဇး ပဲ ေခၚေနၾက )

" ႏွင္းဆီပန္းငံု ေလးေတာ့္"

ေျပာရင္း.... ေဘး ကုိ ေ၀့ ၾကည့္လုိက္ေတာ့.... ေက်ာင္းေရွ႕ ေညာင္ပင္ႀကီး ေအာက္မွာ စက္ဘီး ေပၚကေန ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ .... ေက်ာ္....။

ေက်ာ္.... ေက်ာ္ဆိုတာ လူဆိုးေလး ပါ...။ မဲနက္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေမြးရွည္ရွည္ ေကာ့ေကာ့ေတြ ရံထားတဲ့ သူ႕မ်က္လုံးက ေယာက်ၤားေလး တန္မယ့္ ၀ိုင္းစက္ၾကည္လင္ေနတာ...၊ မ်က္ခုံးေမြး ကလဲ ထူၿပီး မဲခဲေနလုိ႕ အဲ့ဒီမ်က္လုံး နဲ႕ မ်က္ခုံး ေလး ေၾကာင့္ပဲ.... မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရဲ႕ အာရုံကို ယူထားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ အတန္းထဲမွာ ဆုိးတယ္လုိ႕ နာမည္ႀကီးေပမယ့္.... အဲ့ဒီခ်စ္စရာ ေမြးရာပါ အက်ိဳးေပးေကာင္းတဲ့ ရုပ္ရည္ေလး နဲ႕ စကားသံ ခ်ိဳခ်ိဳေလး ေတြေၾကာင့္ ဆရာမ ေတြရဲ႕ အခ်စ္တုံးေလးလုိ႕လဲ ကိုယ္ ၾကားဖူးထားတယ္ေလ...။

ကိုယ္ဟာ.... 8 တန္း ေက်ာင္းသူ ျဖစ္တဲ့အထိ ... ခႏၵာကိုယ္ ေသးေသးညွက္ညွက္ေလး နဲ႕ အတန္းတူေတြ ၾကားမွာ အသက္ကလဲ သူမ်ားထက္ 1 ႏွစ္အၿမဲ ငယ္လုိ႕ (၅ ႏွစ္မျပည့္ေသးပဲ ေက်ာင္းေနလုိ႕ ပါ) ... သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ လူရာသြင္း မဆက္ဆံ အျမဲ ကေလး လုိ အထင္ခံေနရသူပါ...။

ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့္ ရဲ႕ က အဲ့ဒီလုိ ရပ္ၾကည့္ ေနတဲ့ အၾကည့္ကို ခံလုိက္ရတဲ့ အခါမွာ..... ဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားမႈနဲ႕ ထူပူၿပီး... အဲ့ဒီေန႕ က စက္ဘီးစီး ကြ်မ္းတဲ့ ကုိယ္ စက္ဘီး ေမွာက္ခဲ့တယ္.....။

ေန႕စဥ္ ေန႕တုိင္း လာလာ ထည့္ထားတတ္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းငုံ ေလးေတြေၾကာင့္.... ကေလး လုိအၿမဲ ခုန္ေပါက္ ေဆာ့ကစား ခ်င္တဲ့စိတ္ပဲ ရွိခဲ့တဲ့ ကိုယ္...ေက်ာ့္ မ်က္လုံးထဲမွာ လွတယ္လုိ႕ ျမင္ေစခ်င္ခဲ့တယ္ ။
ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းက အျပန္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္အျမဲ ရံၿပီး ျပန္ေနရက္ နဲ႕ သူ ဘယ္အခ်ိန္မ်ား ကုိယ့္ အနားကိုေရာက္လာခဲ့မလဲ ေမွ်ာ္လင့္လာ.. ထင္တဲ့အတုိင္း... ကိုယ့္ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္ ရဲ႕ ရန္ေတြ႕သံေတြကို သူ မမႈပဲ ကိုယ့္ နားကို သူအေရာက္လာခဲ့တယ္...။ ကေလး ဘ၀ ရင္ခုန္တတ္စ မွာ အဲ့လုိ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အေျပာခ်ိဳခ်ိဳ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ့္ကို အေရးေပး မႈေတြဟာ... ကိုယ့္ အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို ေက်နပ္ၾကည္ႏႈးစရာ ေပ့ါ။

" ေမေဇး.. အဲ့ဒီေကာင္ နင့္ကို တကယ္ႀကိဳက္တယ္လို႕ ထင္မေနနဲ႕....နင္ ဘာမွ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႕ မုိ႕နင့္ကိုလုိက္တာ" တဲ့...

ခိုင့္ စကား... ။ ခုိင္ နဲ႕ လႈိင္ တုိ႕က ကုိယ့္ ကို သူ နဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားမွာကို အရမ္း စိုးရိမ္ ေနၾကတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လဲ ေလ... ရင္ခုန္ေက်နပ္ တာက လြဲလုိ႕ 8 တန္းေက်ာင္း သူေလးဘ၀ နဲ႕ ရီးစားထားဖုိ႕ေတာ့ စိတ္ကူး ထဲမွာ ေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူး...။

ေနာက္ တစ္ခ်က္ သူ အရမ္းဆိုးတယ္ တဲ့....။ စာလဲမေတာ္ ၊ အားကစားလဲ မထူးခြ်န္... ဒီၾကားထဲ အရက္ကေလး ၊ ေဆးလိပ္ေလး လဲ ခိုးေသာက္တတ္ေနၿပီတဲ့...။ မိဘ ပိုက္ဆံ ရွိတဲ့ အငယ္ဆုံးသားေလး ၊၀ိုင္းၿပီး အလိုလုိ္က္ထားေတာ့ ပ်က္စီးေနတဲ့ မိဘ က မဆုံးမ တဲ့ ကေလး တဲ့...။

ကိုယ္ေလ ရင္ခုန္တတ္စ ကေန စၿပီးေတာ့ သူ တစ္ေယာက္သာ...အိမ္မက္မင္းသားပါ....။ ဒါေပမယ့္ သူ သိပ္ဆိုးတယ္ ဆုိတာကိုလဲ ေၾကာက္တယ္..။ ငါ နဲ႕ ႀကိဳက္ၿပီးေတာ့မွ ငါ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳး ေျပာတတ္တဲ့ အရဲစြန္႕ရဲတဲ့ မိန္ကေလးမ်ိဳး ထဲမွာလဲ ကိုယ္မပါဘူး...။

သူကေတာ့ ဇြဲေကာင္းတုန္းပါပဲ...။ ကိုယ္ 8 တန္း နွစ္ကေတာ့ ... ငါ ငယ္ေသးတယ္... ပညာေရးကလြဲၿပီး က်န္တာ စိတ္မ၀င္စားခ်င္ေသးဘူး ဆိုလုိ႕... အေျဖထပ္မေတာင္းေပမယ့္... ပန္းေလးေတြ ကေတာ့ ေန႕စဥ္ မျပတ္ ကုိယ္ လက္ခံ ရရွိေနဆဲပါပဲ..။

မွတ္မွတ္ရရ ကိုယ့္ 10 တန္း ေအာင္စာရင္းကို သူသြားၾကည့္ေပးတာပါ...။ 10 တန္းေအာင္ေတာ့ အေျဖ ထပ္ေတာင္းပါတယ္...။ ကိုယ္ သူ႕ကို စိတ္၀င္စားတယ္ ၊ ဆုိတာကို ကိုယ့္အမူအယာေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္တတ္လုိ႕ သူလဲ သိေနခဲ့ပါတယ္....ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ပါးစပ္ က ထုတ္မေျပာမခ်င္း တရားမွ မ၀င္တာပဲ..။

" ငါ ေက်ာင္းေတြ ဆက္တတ္ရဦးမယ္....နင္ လဲ လိမၼာပါ ေက်ာ္ရယ္...ေနာ္"

ေခါင္း ငိုက္စိုက္ က်သြားတဲ့ သူ႕ ကို မျမင္ရက္ဘူး... ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ လူမ်ိဳး ကုိ လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ တြဲဖုိ႕ ကို္ယ္ သတၱိမရွိဘူး..။

ဒီလုိနဲ႕ ကိုယ္ ေက်ာင္းေတြ ဆက္တတ္ခဲ့ရတယ္...။ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႕ ရြာခဏျပန္တုိင္း... သူတုိ႕ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ရင္ ခုိးၾကည့္ရတာလဲ အေမာပါပဲ....၊ ဆိုင္ကယ္သံ ၾကားတုိင္း သူမ်ားလားလုိ႕ ေစာင့္ၾကည့္ရတာလဲ မရုိးႏုိင္ပါဘူး။ ကိုယ္ သူ႕ကို ေမ့လုိ႕ မရေသးဘူးေလ...။ ကိုယ္ ျပန္ေရာက္တာ ၾကားတာနဲ႕ သူလဲ အိမ္ေရွ႕မွာ ဂီတာလာတီးေတာ့တာပါပဲ...။ ဂီတာ လာတီးေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕ ကခုံတန္းေလးေပၚက လက္ခနဲ ရဲခနဲ ျဖစ္သြားတတ္တာက သူ႕ ေဆးလိပ္မီးေလးပါ...။

အဲ့ဒီ ေဆးလိပ္မီး ရဲရဲေလးကို အိမ္ထဲက အေမွာင္ေလး ကေန ခိုးၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ့္ အျဖစ္ကို သူေတာ့ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ကြယ္..။ သူ မျပန္မခ်င္း အဲ့ဒီ ေဆးလိပ္မီး ရဲရဲ ေလးကိုပဲ မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ၿပီး.... သူ ဘယ္ေတာ့ ့မ်ားမွ လိမၼာလာမွာလဲ ဆိုၿပီး ေၾကကြဲ၊ ဆုိ႕နင့္ ေနတဲ့ ကိုယ့္ အျဖစ္ကုိလဲ သူ သိခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။

ေနာက္ေန႕ ကိုယ္ ေက်ာင္းတတ္ဖုိ႕ ၿမိဳ႕ျပန္သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့.... ကို္ယ့္ အိမ္ေရွ႕ကေန ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ ...အေခါက္ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖတ္သြားေနတဲ့ သူ႕ကို ကိုယ္လဲ စကားအရမ္းနဲ႕ကို ေျပာခ်င္လုိ႕ အိမ္ေရွ႕ ထြက္လာခဲ့တယ္....။

ကိုယ့္ ကုိျမင္တာနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္ၿပီး... စိုက္ၾကည့္ေနတာ ... ကိုယ္ အသက္ရႈေတာင္ မွားပါရဲ႕ .... မင္းကိုလဲ ကိုယ္ သိပ္လြမ္းေနတယ္လုိ႕ .... ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္...ဒါေပမယ့္ ေျပာလုိ႕ မျဖစ္ဘူးေလ.. ကိုယ္ သူ႕ကို ျပဳျပင္ ႏိုင္မယ္လုိ႕ မေမွ်ာ္လင့္ရဲဘူး...။

"လိမၼာရဲ႕လား..ေက်ာ္ ၊ 10 တန္း က်တယ္ဆုိ...၊ ဘာလုိ႕ စာမႀကိဳးစား သလဲ ဟင္"

"ဇင္ေလး....နင္ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ ေျပာပါလား ကြာ...။ ငါ 10 တန္းေအာင္ ေအာင္ေျဖျပမယ္..၊ နင္မႀကိဳက္တာေတြလဲ ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး...ေနာက္ၿပီး"
စကားကုိ ဆက္မေျပာပဲ ကိုယ့္ကို ပဲ အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္

"ေျပာေလ"

" ငါ့ လက္ရွိ ရီးစားေတြကိုလဲ ျဖတ္ပစ္ပါ့မယ္"

ဘုရား၊ ဘုရား.... သူ႕ လက္ရွိ ရီးစားေတြတဲ့... ဒါဆို သူ၊ သူ ရီးစားေတာင္ ထားေနၿပီေပါ့...ေနာက္ၿပီး ရီးစားေတြ တဲ့ တစ္ေယာက္ မကဘူးေပါ့.... ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ တစ္ျခား တစ္ေယာက္ေတြကို သူ ခ်စ္တယ္ေျပာ ေနၿပီးေပါ့ ေနာ္.။
ကိုယ္ တကယ့္ကို ေၾကကြဲ ခဲ့ရပါတယ္....ကိုယ္ကေတာ့ သူ တစ္ေန႕ လိမၼာႏုိးနဲ႕ ေစာင့္ေနလုိက္ရတာ... ရက္စက္လိုက္တာ... မထင္ခဲ့ပါဘူး ကြယ္..။

အဲ့ဒီေန႕မွာပဲ ...ကုိယ္ သူ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွာ ခ်စ္မွာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာၿပီး... အိမ္ထဲျပန္၀င္လာခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ဆုံးပါပဲ...သူ႕ကို အဲ့ဒီေန႕ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ ေကာင္ေလး ေခ်ာေခ်ာေလး အျဖစ္ျမင္ရတာ ေနာက္ဆုံးပါပဲ..။

ေနာက္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ကိုယ္လဲ ရန္ကုန္မွာ သင္တုန္းေတြဆက္တတ္၊ အလုပ္ထဲေရာက္နဲ႕... (3) ႏွစ္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားခဲ့တယ္..။ ကိုယ္ က တမင္ မစုံစမ္းေတာ့တာပါ... မခ်စ္သင့္တဲ့ ေကာင္ေလး ကို ေမ့ပစ္ ခ်င္တယ္ေလ.. ။

" ေမဇင္ ေရ.... ဖုန္းလာေနတယ္"

"ဟုတ္.........လာၿပီ..မမ"
ထူးထူးျခားျခား .... ရုံးကုိ ဖုန္းလာတယ္..။ ထူးျခားတယ္ ဆိုတာက ရုံး ကဖုန္းနံပါတ္ကို ကိုယ့္ မိသားစု ကလြဲၿပီး အျပင္လူ မသိဘူးေလ... ။ အိမ္က ကိုယ့္ ရဲ႕ အစ္မ ကလဲ မေန႕ညက မွ ရန္ကုန္ကုိ တတ္လာၿပီး ကိုယ့္ အေဆာင္ကိုေရာက္ေနတာ... အိမ္က လဲ ဆက္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး..။ ဇေ၀ ဇ၀ါ နဲ႕ ဖုန္းကို ကိုင္လုိက္ေတာ့

"ေမေဇး....နင္ သိၿပီးၿပီလား..."
"ဟယ္ ... လႈိင္... ဘယ္သူမ်ားလဲလုိ႕...ဘာလဲ မသိဘူး"

"ေက်ာ္ေလ..... နင္တုိ႕ ရန္ကုန္က အကယ္ဒမီ ဆိုလား ဘာဆိုလား မသိဘူး အဲ့ဒီ ေဆးခန္းမွာ တတ္ေနရတယ္ တဲ့ အေျခအေန မေကာင္းဘူး တဲ့... အဲ့ဒါ နင္ မ်ားသိမလားလုိ႕"
" ဟဲ့....ဘာျဖစ္တာတဲ့လဲ...ဘာလဲ ... ငါမသိဘူးေတာ့"

"အရက္ေတြ ေသာက္တာေလ...ငယ္ငယ္ေလး နဲ႕ အသည္း ကင္စာ ဆိုလား မသိဘူး... နင္ သြားၾကည့္လုိက္ဦးေလ.. သနားပါတယ္..။ ငါ အဲ့ဒါ နင့္ ကို ေျပာခ်င္လုိ႕ နင့္ ဖုန္းနံပါတ္ ကို နင္တုိ႕ အိမ္က တမင္ သြားေမးၿပီး ဆက္တာ "

ေနာက္ထပ္ လႈိင္ ေျပာတဲ့ စကားေတြ လဲ မၾကားမိေတာ့ပါဘူး...။ အရက္ေတြ ေသာက္တာေလ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ အသည္းကင္စာ ဆုိတာပဲ ၾကားေနမိပါေတာ့တယ္..။
ဒါနဲ႕ပဲ အကယ္ဒမီ ေဆးခန္း ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို စုံစမ္းၿပီး...သူ အဲ့ဒီမွာ တတ္ေနတာ ဟုတ္မဟုတ္ ၊ အခန္းနံပါတ္ေတြ ေမးၿပီး အေဆာင္မွာ ခဏ ေရာက္ေနတဲ့ အစ္မ ကို အေဖာ္ေခၚၿပီး ညတြင္းခ်င္းပဲ သူ႕ ဆီကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္..။

မျမင္ရက္စရာ......မ်က္တြင္း ေဟာက္ ၾကား မ်က္လုံး ၀ိုင္း၀ုိင္းေလး ေတြကျပဴးထြက္ေနတယ္..၊ လက္ေမာင္း ေလးေတြနဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြက အရိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္.... ဗိုက္ႀကီးက အဆမတန္ ႀကီးေနလုိက္တာ...။ ေပါင္နဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကလဲ ေဖာ္ေရာင္ၿပီး အႀကီးႀကီး ေတြ ျဖစ္ေနတယ္..

ကိုယ္ ေလ... ကိုယ့္ မ်က္လုံး ကိုယ္ မယုံႏိုင္ေအာင္ ပါပဲ.... ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့...အင္မတန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လား ၊ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား... ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ ခ်စ္တယ္လုိ႕ ထင္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလး နားကို ကုိယ္ မသြားရဲဘူး ၊ ေၾကာက္လုိ႕....။ သူ႕ အေမ နဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့ ကိုယ့္ အသံကို ၾကားေတာ့ ... ေခါင္း က မလႈပ္ရွားႏုိင္ တဲ့ သူဟာ... မ်က္လုံး ေလးနဲ႕ ကိုယ့္ ကိုလုိက္ရွာ ေနလုိ႕.... သူ႕ နားမွာ အားေပးစကားေတြ ေျပာေနတဲ့ ကိုယ့္ အစ္မ က...ကိုယ့္ကုိ လွမ္းေခၚပါတယ္...။

မရဲ တရဲ နဲ႕ သူအနား ကပ္သြားတဲ့ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး.... သူ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ လႈပ္ေနပါတယ္..။ အစ္မ က အလိုက္သိၿပီး သူ႕ လက္ဖ၀ါး ေလးကို ကိုယ္ ့လက္ထဲ လာထည့္ေတာ့မွ ကိုယ္လဲ သူ႕လက္ေလးကို ဆုတ္ေထြးေပးၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္းလာတဲ့ သူမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီး...ငိုခ်င္လုိက္တာ...။ ဘုရား၊ တရား ကို အားရုံျပဳ၊ မေမ့ဖုိ႕ ေျပာရင္း... ကုိယ္ သူ႕ေရွ႕မွာ ငုိမိမွာ စိုးလုိ႕ ျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္....။

တစ္ညလုံးလဲ အိပ္လုိ႕ မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ ညပါပဲ.... ေနာက္ေန႕ က်ေတာ့ ဖုန္းလာပါတယ္... သူ ညက ဆုံးသြားၿပီတဲ့..။ မင္း ကိုယ့္ကုိမ်ား ေစာင့္ေနခဲ့သလား ေက်ာ္ရယ္...။ ကုိယ္ အရမ္းနဲ႕ကို ခံစားရပါတယ္ ေက်နပ္ပါေတာ့..။

(3) ႏွစ္ေလာက္ လုံး၀ မေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ ကိုယ္ မင္းကို ေမ့သင့္ သေလာက္ေမ့ ေနၿပီ ေကာင္ေလး ရယ္..။ ခုေတာ့ မင္းဆုံးခါ နီး အခ်ိန္ေလး မွာေတာ့ ကုိယ့္ တုိ႕ ျပန္ေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့ပါရဲ႕...။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလး ရယ္ အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္.... လုံး၀ ကို ျပန္မဆုံႏုိင္တဲ့ ေနရာ ကို မင္း အရင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္ေနာ္...။ ခုဆုိ ကိုယ္ ရြာျပန္ရင္ မင္း ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ေလး ကိုခုိးမၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး...၊ ဆိုင္ကယ္ သံၾကားရင္ မင္းမ်ားလား လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ဘူး.....။ အိမ္ေရွ႕က ခုံတန္းေလးမွာလဲ ေဆးလိပ္မီး ရဲရဲ ေလးကို ေတြ႕ရမလား လုိ႕ .........

ပန္းရိုင္းေလး ေရ.... ခုေတာ့ မင္းဘယ္ေရာက္ ေနၿပီလဲ ကြယ္..........ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘုံဘ၀ တစ္ေနရာမွာ လိမ္လိမ္မာမာေလး ရွိေနပါေစ ေကာင္ေလး ရယ္...။


ကိုရြာသား tag ထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးပါ..။ ကိုရြာသားေရ... ေရးခ်င္တာေလးေတြကို ေရးတတ္သေလာက္ ေရးေပးထားတယ္ေနာ္..။

လြန္ခဲ့ေသာ (3) ႏွစ္ခန္႕က ေၾကြလြင့္သြားေသာ ကိုယ့္ ရဲ႕ ပန္းရိုင္းေလး သုိ႕ အမွတ္တရ...

45 comments:

ေမေလး said...

ေနာင္ေရ
ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဖူးစာမပါလုိ႔ဘဲ သေဘာထားလုိက္ပါေနာ္။ သူ႔ေကာင္းရာဘုံဘဝ ေရာက္ၿပီး ေနာက္ဘဝမ်ားရွိခဲ႔ရင္ အဲလိုအၿဖစ္ဆိုးမ်ိဳး (ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေသရတဲ႔ဘဝမ်ိဴး) မရပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

အခုနင္႔ကိုကိုလဲ နင္ကုိသိပ္ခ်စ္တာဘဲ ။
အရမ္းလဲ ဂရူစိုက္မဲ႔ပုံပါဘဲ ဟယ္။

ေႏြးေနျခည္ said...

စိတ္မေကာင္းရာပဲေနာင့္ေရ.. မ်က္ရည္ေတာင္၀ဲတယ္။
ကံတရားနဲ႕ ဖူးစာကံပဲေပါ့ေလ...
ေက်ာ္တေယာက္ ေကာင္ရာသုဂတိလားပါေစ။

Bagothu said...

ငါသိပါတယ္ နင္ေဆးခန္းသြားျကည့္တာ။

ရြက္လြင့္ျခင္း said...

ဒီလိုပါပဲ ညီမေရ
ဖူးစာမပါဘူးလို ့ သတ္မွတ္လိုက္
ဟုတ္ၿပီလား
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ေၾကကြဲစရာပါပဲ

ရြက္လြင့္ျခင္း said...

ဒီလိုပါပဲ ညီမေရ
ဖူးစာမပါဘူးလို ့ သတ္မွတ္လိုက္
ဟုတ္ၿပီလား
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ေၾကကြဲစရာပါပဲ

ကာရံဆူး said...

ေၾကကြဲစရာ ဇာတ္လမ္းေလးပါပဲ...ေကာင္ဆိုးေလး တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာဘံု ေရာက္ပါေစ...

Mogok Thar said...

ေနာင္ ဘ၀ေတြသာ ရွိခဲ႕ရင္ ေကာင္းေသာ ဘ၀မွာသာ ရွင္သန္ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ပန္းရိုင္းေလးေရ။
ခ်စ္ညီမေလး ေနာင့္လဲ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမပီး ရိုးသားၾကင္နာတတ္တဲ့ ေနာင့္ရဲ႕ ကိုကို နဲ႔ အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္

ဗီလိန္ said...

ေသျပန္ပဟ ေနာက္တစ္ေယာက္။ :)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

စိတ္မေကာင္းစရာ အဆံုးသတ္ေလးပါပဲ....။
ဘ၀ေတြက ဆန္းက်ယ္တယ္ေနာ္ ...
အားလံုးက ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ ကိုယ္ အဆင္ေျပေအာင္ ေနေန ရတာပါပဲေလ။

ယြန္း said...

စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ ေနာင့္ရယ္..
ငိုေတာင္ ငိုခ်င္လာျပီေနာ္....

မယ္႔ကိုး said...

အျဖစ္မွန္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာထက္ ညီမေလးစာအေရးအသားအရမ္းေကာင္းလာတာကို ပိုသေဘာက်မိတယ္။
စာေတြ မ်ားမ်ားေရးေနာ္ ညီမေလး....
အားေပးလ်က္....

ခ်စ္တဲ့
=)

မိုးခါး said...

စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈေပါ့ေနာ္ ..
ေမဇင္ေလး ခုေတာ့ ေပ်ာ္ေနရျပီပဲ ..
ေမဇင္သူငယ္ခ်င္းေလးလည္း ေကာင္းမြန္ရာဘ၀ေရာက္ပါေစ ဆုေတာင္းေပးတယ္ေနာ္ ..

Libratun said...

ဆံုးတဲ့ အထိဖတ္သြားပါတယ္ ေနာင့္ေရ။

Anonymous said...

ေၾကြသြားတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္အတြက္ က်ေနာ္လည္း ငိုေပးလုိက္ပါတယ္။ မေနာင့္ေနာင့္ေရ တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္ဗ်ာ။
အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္ေစတယ္ဆို က်ေနာ့ကိုသာ အျပစ္ဆိုပါေလ။
ခံစားခ်က္ေတြ ထပ္တူမွ်ေပးတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ

kiki said...

၁။ ေနာင့္ရဲ ့ တကယ့္ကိုယ္ေတြ ့ အျဖစ္ေလးလား ဟင္ ။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေနာင့္အတြက္ ဝမ္းနည္း ၊ဝမ္းသာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဝမ္းနည္း ရတာ က ေနာင့္ခ်စ္တဲ ့ အရုိင္းပန္းေလး နဲ ့ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အခ်ိန္ေလးေတြ မရရွိလိုက္တဲ ့ အတြက္ပါ ။
ဝမ္းသာရတာက ေနာင့္ လူေရြး မမွားဘဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ခဲ ့လို ့ပါ ။ အရုိင္းပန္းေလး အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္း ပါဘူးကြယ္ ။ ေကာင္းရာဘံုမွာ စံနုိင္ပါေစလို ့ ဆုေတာင္းေပးလိုပါတယ္..

၂။ တကယ့္ကိုယ္ေတြ ့ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးအေတြးေလး နဲ ့ေရးထားတာ ဆိုရင္ေတာ့ အေရးအသား ေတာ္တယ္ ေျပာရ ပါမယ္ ။ ဖတ္သူ ကို ဆြဲေဆာင္ျပီး ခံစားရေအာင္ ေရးနုိင္တယ္ ။။

အားေပး ေနတယ္ ေနာင့္ေရ ...

ခင္မင္လွ်က္
မမကိ

၀သန္မိုး said...

စိတ္မေကာင္းစရာ ဇာတ္လမ္းေလးပါလား
ေနာင့္ေရ
ေနာင့္ရဲ ့ပန္းရုိင္းေလးလည္း
ေကာင္းရာဘံုဘ၀ေရာက္ပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးတယ္ေနာ္

စႏၵကူး said...

စိတ္မေကာင္းဘူး...
ဒါေပမယ့္လဲေလ...ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းပဲ ေပါ့..ခုထိေမဇင္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနေသးတာ သူသိတယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္မွာပါ...
ေလာကၾကီးမွာမရွိေတာ့ေပမယ့္ ရွိေနစဥ္မွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္စိတ္ထဲမွာေနရာယူသြားခဲ့ဖူးတာ သူသိေနမွာပါ..

သားၾကီး said...

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အိပ္မက္မင္းသားပဲ
သူမ်ားစက္ဘီးေမွာက္ေအာင္လုပ္တယ္
မေက်နပ္ဘူးး :P
အရင္ရည္းစားေတြျဖတ္ပါ့မယ္လို႔ေျပာျပီး
ရည္းစားစကားေျပာကတည္းက ပန္း႐ိုင္းေလးမွားသြားျပီ ခုေတာ့လည္း
ေမ့ေဆး.. အဲေလ ေမေဇးနဲ႔ တစ္သက္စာ
ေသကြဲ ကြဲခဲ့ရျပီေပါ့
ေနာင္ဘဝက်ရင္ လိမၼာတန္ေကာင္းပါရဲ့

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ငယ္ငယ္တုန္းက ပန္းရုိင္းေလး မရွိရွာေတာ့ဘူးကုိး။
ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေလးက ေၾကကြဲစရာေကာင္းတယ္ေနာ္။
ညီမလဲ အခုထိသတိရေနဦးမယ္ဆုိတာ နားလည္ပါတယ္။

ေကာင္းရာဘ၀ကုိ ေရာက္ပါေစလုိ႔ဘဲ ဆုေတာင္းေပးေပါ့။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

သနားစရာဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ေမဇင္ဆုေတာင္းေနသလို သူေကာင္းမြန္ရာကို ေရာက္မွာပါ။

ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ မေသခင္မွာ သူေတြ ့ခ်င္ေနတဲ့ ေမဇင္ကို ေတြ ့သြားရလို ့ ေနာက္ဆံတင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ေမဇင္လဲ ခုထိသတိတရရွိေနတယ္ဆိုတာ သူသိရင္ အရမ္းကို ေပ်ာ္မွာပါ။
း)

Lucifer said...

အင္းးးးးးးးးးးး ေကာင္းတယ္..ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္...

ငယ္ said...

ေနာင့္ေရ... တကယ္ ခံစားရတယ္.....

Dream said...

:(
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေရးသားခ်က္က အရမ္းဟတ္ဒ္ထိတယ္.... း(

ကိုလူေထြး said...

ဆိုးလွပါလား ေမေဇးရယ္....

ဒီအရြယ္မွာ ဒီေလာက္ဆိုးရြားတဲ့ ေရာဂါရတဲ့အထိ အရက္ေသာက္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈလို႕ပဲ ေျပာရမလား...

အရက္ထဲမွာ ဘာေတြထည့္ခ်က္မွန္းမသိ... အခုလဲ စက္ရံုကို မီးရိႈ႕ေျပးတဲ့ ငနာစီးပြားေရးသမားေတြကိုပဲ အျပစ္ပံုရမလား...

ဆိုးလွတဲ့ ၾကမၼာလို႕ပဲ မျမင္ရတဲ့ ျဒပ္မဲ့အရာတခုကို လႊဲခ်ရမလား...

ဆိုးတာကေတာ့ ဆိုးလြန္းပါတယ္ ညီမရယ္...

ေဇာ္ said...

ဖတ္ျပီး တကယ္ကုိ စိတ္မေကာင္းလဲ ျဖစ္မိပါရဲ႕။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္လဲျဖစ္မိပါရဲ႕။ ဘာလုိ႕ဆုိ တန္ဖုိးရွိတဲ့လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဆံုးရွံုးလုိက္ရတာကိုးေနာ္။
ေနာင့္ကေတာ့ ေတာ္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့လုိ႕ေလ။

အကုိေနမေကာင္းဘူးဆုိ။ ရြာျပန္ေတာ့မယ္ဆုိ။ က်ေနာ္လဲ ျပန္မွာ ခြင့္၁လေလ။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ လက္ထဲေရာက္ေနျပီ။ စက္တင္ဘာ ၂၆ေလယာဥ္နဲ႕။ =]

NweYoe said...

စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေနာင့္ း(

ဝက္ဝံေလး said...

စိတ္မေကာင္းဘူး ေနာင္႔ေရ ဖတ္ျပီး မ်က္ရည္ဝဲသြားတယ္

အလာေနာက္က်တာ ခြင္႔လႊတ္ေနာ္ တကယ္ မအားလို႔ပါ ဘုိင္ေနာ္ တာ႔တာ အခုေတာင္ ေနာင္ အသစ္တင္ထားလို႔ အေျပးေလး လာဖတ္တယ္ေနာင္႔ေရ

ဘိုင္

Anonymous said...

စိတ္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္မွန္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ....။ ခ်စ္တာ တခုထဲ ၾကည့္ၿပီး ဇြတ္မုိက္လုိ႔ မရဘူးေလ... ဘဝကုိ ၿဖတ္သန္းဖုိ႔ အခ်စ္တခုနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးဆုိတာ ခုေတာ့ သိၿပီဟုတ္....။

rose of sharon said...

လြဲခဲ႔ရသမွ်ေတြက လြဲသင္႔လို႔ပါကြယ္... ဟုတ္တယ္ဟုတ္

မင္းအိမ္ျဖဴ Minn Eain Phyu said...

ပထမေတာ့ အေပ်ာ္ေလးထင္လို႔

စမလို႔ ၊ ေနာက္ျပီး ေကာ့မန္႕ထားမလို႕

စိတ္မေကာင္းဘူး ညီမေရ

ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး

ကုသိုလ္ျပဳ ၊ ေပးလိုက္ပါေလ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ဘ၀ေတြ အဆက္ဆက္ ရွိခဲ့အံုးမယ္ဆိုရင္ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေပါင္းရပါေစဗ်ာ

မင္းအိမ္ျဖဴ

ခေရညိဳ said...

ညီမေလး ေရ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ညီမေလးက ေရးတတ္လိုက္တာေနာ္။
ခံစားသြားပါတယ္

Angel Shaper said...

စိတ္မေကာင္းေအာင္ေရးတတ္တာလား။
အျဖစ္မွန္ကိုက စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းတာလား မသိေတာ့ပါဘူးေတာ္။
စိတ္မေကာင္းဘူး။
သိတာတစ္ခု ေႏွာင့္ေလး အရမ္းေရးတတ္တယ္။
ဒါပဲေနာ္။
မ်ားမ်ားေရးဟ။။။

မငံု said...

စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ပန္းရိုင္းေလးတစ္ပြင့္ေလးကို ခံစားသြားတယ္။

yangonthar said...

မ ေမဇင္ေရ ဖတ္ရင္းနဲ ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါ
တယ္ စာအေရးအသားေလးကလည္း
ေကာင္းေတာ့ စုိ ့နစ္ေၾကကြဲရပါတယ္
ေအးျမသာယာပါေစ
ရန္ကုန္သား :D

ပုံ့မေ said...

ရြတ္ဘတ္... မီးမီး မ်က္ရည္မခိုင္ ယိုင္လဲရပါတယ္။ အဟင့္...ျဗဲ...

လူကိုစိတ္မေကာင္းေအာင္လုပ္တယ္ မုန္ ့ဝယ္ေကၽြး
ဒါပဲ...

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ညီမေလးေရ... ဖတ္ရတဲ့သူပါ ေၾကကြဲဆို႔နင့္သြားပါတယ္။ ႏုငယ္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ျငိမ္ေလာက္ေအာင္ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ သူ႔ကို ညီမေလး မေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ကံပါသေလာက္ေပါ့ ညီမေလးရယ္...

MMO said...

Blog Day , ေန႔တြင္ ဤ post ေလးကို လာဖတ္သြားပါ၏ ။

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

အင္း..ဟုတ္တယ္..စိတ္မေကာင္းစရာပဲ..
ဒါေပမယ့္..မတည္ျမဲျခင္းတရားဆိုတာ တည္ျမဲေနေလရဲ႕..
ဒီေတာ့လည္း..လြမ္းဆြတ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားေတြက ရင္နင့္ေနရျပန္တာေပါ့....
ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ပဲ..ခြဲသြားသူေတြက ဘ၀မွာ ခဏခဏ ေတြ႕ခဲ့ရဖူးပါတယ္....

စည္သူ said...

ညီမေရ....

ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြာ..
အဲဒါမ်ိဳးကို ဖတ္ရတာ ႏွစ္သက္တယ္..

ဒါေပမယ့္..
စိတ္က မခိုင္ဘူးဟ..

သူမ်ားဆီလာၿပီး.... တ ဟား.. ဟား..

သူ႕ဆီလာေတာ့.. ငိုမဲ့.. ငိုမဲ့
ျဖစ္ၿပီး ျပန္သြားရတယ္..

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစညီမေရ..
ကိုက္ုိႀကီးကိုလညး ဂရုစိုက္ေနာ္..

ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။

သမီးပ်ိဳ said...

ေနာင့္ေရ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာေနာ္ စာအေရးအသားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ္ အရင္က ေနာင့္ကိုအားက်လုိ႕ ၀တၳဳေရးဖို႕စိတ္ကူးရ ေသးတယ္ ေနာက္ေတာ့ ေနာင့္လိုမေရးတတ္တာနဲ႕ လက္ေလွ်ာ့လုိက္တာ ခုတစ္ခါဖတ္ျပီး ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္ လာျပန္ျပီ ေနဦး အၾကံထုတ္လိုက္ဦးမယ္ ဖ်စ္ညွစ္ေရး ၾကည့္လိုက္မယ္ လာေလေရာ့ မေကာင္းတေကာင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာရင္ေတာ့ ေနာင့္ဖတ္ရမွာပါ လာမယ္ေနာ္ ဒါေပမယ့္ၾကာမယ္ ဟိဟိ ဂိုးျပီေနာင့္ေရ

အိုက္ခီေလာက္ said...

ေကာင္းလိုက္တာ အားရပါးရကိုဖတ္သြားတာ
ေမဇင္ေရ အေနာ့နဲ ့မ်ားတူေနမလားလို ့
အဟတ္ အေနာ့လည္း ငမူးတစ္ေယာက္ပါပဲေလ
အေနာ့ေတာ့မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္
အဟားစတာပါ

Anonymous said...

ဖတ္ရတာ အရသာရွိတယ္.. စိတ္လည္းမေကာင္းဘူး..

ေနစိုးနိုင္ said...

အျဖစ္မွန္နွင့္ မဆန္႕က်င္ေသာ
ရသေျမာက္ေအာင္ ေရးစြမ္းနိုင္ေသာ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

အေၾကာင္းအရာ မထူးဆန္းေသာ္လည္း ေရးသားတင္ျပပံုေကာင္းမွဳေၾကာင့္ ၀တၳဳေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္

ခ်ယ္ရီေျမ said...

ေမဇင္ေရ ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္... ပန္းရုိင္းေလး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစဟု

ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ခ်ယ္ရီေျမ

ေရာင္ျပန္ said...

ငိုခ်င္လာတယ္...